Mula sa Isang Hindi Daddy’s Girl

Never akong naging Daddy’s girl.  At alam ng tatay ko ‘yun.

‘Di pa man ako pinapanganak, naexport na ang tatay ko sa ibang bansa para magtrabaho.  Umuuwi lang siya every 1 or 2 years, kadalasan tuwing Pasko (kaya never kong pinagdudahan na siya ang tatay ko dahil September ako pinanganak *do the math guyzz*).  Kaya bilang na bilang lang ang araw na nakabonding ko ang tatay ko.  Kaya hindi talaga ako naging Daddy’s girl.

Siya ‘yung tipo ng tatay na magtetext ng “umuwi ka nang maaga, may padating na bagyo. ingat. love you.” kahit na wala pang dumadating na kahit ambon man lang, at ‘yung tipong hindi kakain kapag isang piraso ng tuyo lang ang ulam (ganung ka-drama, MMK level).  Maraming-maraming reasons para masabing swerte ako na siya ang tatay ko.  Malas lang niya na ako ang anak niya.

Pero alam ko na baligtad ang iniisip namin.  Para sa kanya swerte siya na ako ang anak niya.  Feeling ko nga ultimo pagpasa ko sa quiz sa Calculus o pagsakay ko ng eroplano mag-isa, pinagmamalaki niya nang bongga sa mga kakilala niya na parang nabigyan ako ng Nobel Peace Prize o napili ni Kuya Germs para maging co-host sa Walang Tulugan.

Pero para sa akin, feeling ko lagi lang siyang kontra sa gusto ko.  Feeling ko para siya ‘yung total opposite ng fairy godmother sa buhay ko.  Well, actually, siya ‘yung bida, tapos ako ‘yung evil stepmother.

Pero halos lahat naman ng kontrabida, sa kahit anong teleserye, binibigyan ng eksena at chance na lumambot at umiyak.  Para mas touching, para mas maapektuhan ‘yung mga manonood.

Pangalawang araw ko nun sa unang part-time job ko.  Cashier ako, at ate ko ang nagtetrain sa’kin.  Akin ang cash register, siya ang taga-bag ng mga groceries.  Ngingiti, babati ng “how are you?”, sasagot ng “I’m fine” dahil tatanungin ka din ng customer, magbibilang ng bayad at sukli, ngingiti, at magte-thank you.  Akala ko wala nang mas hihirap pa sa mabilisang pagdidistinguish sa mga coins ng amerika at pag-aadd at pagma-minus para tamang sukli ang maibigay ko.  Meron pa pala.

Lumapit ang isa sa mga empleyado din na kagagaling lang ata sa pagpapahinga sa labas ng tindahan.  May sinabi sa ate ko sabay turo sa may intersection na malapit lang sa pinagtatrabahuhan namin.  At umiyak na ang ate ko.

Naaksidente daw ang tatay ko.

Hindi ako nakaalis sa pwesto ko ‘nun dahil hindi pa tapos ang shift ko at mahaba ang pila ng mga customers.  Mahirap pala ang mabilisang pagdidistinguish sa mga coins ng amerika at pag-aadd at pagmaminus habang umiiyak.  At mas lalong mas mahirap palang sumagot ng “I’m fine” sa tanong na “How are you?” kung hindi ka naman talaga ok dahil hindi mo sigurado kung ok ba ang tatay mo.

Walang nangyaring masama sa tatay ko dahil sa bandang likod ng driver’s seat tumama ‘yung sasakyang bumangga sa kanya pero alam ko na isa ‘yun sa mga paramdam ni Papa God para magpakatino na ako at ire-align ang mga prinsipyo ko sa buhay.  Alam ko na ‘yun na ‘yung chance ko.

Pero dahil matigas ang ulo ko, ayokong isipin na meron dapat na turning point ang buhay ko at ‘yun na ‘yon.  Ayokong magchange character at costume dahil may nangyaring ganung ka-cinematic na malamang magiging climax ng kwento ng buhay ko sa MMK.  Hindi ako nagbago dahil magiging hindi na ako ‘yun.  Baka masuka hindi lang ako kundi pati na din ang tatay ko.

Alam ko na ok na siya na ganito ako, kahit na para akong may imaginary superpowers na nagrerepel lagi sa effort at pagke-care niya, parang keber naman siya.  Pero sa tuwing sinasabi niya sa’kin na “ganyan na ganyan din ako sa mga magulang ko nung bata ako”, napapaisip ako na baka sa kahuli-hulihan, nasa kanya pa rin ang alas at ang huling halakhak, ala Donya Margaret.

Happy father’s day sa tatay ko at sa lahat ng tatay out there.  Alam ko na para akong living kontrabida pero basta, ‘yon na ‘yon.  Ayokong maging macheesy, nakakaumay ‘yon.  Pero kahit ganito ako, alam ko naman nang maswerte ako na siya ang tatay ko.  Sa tulad kong ‘to, matagal na dapat akong nasabon, napagalitan, napalo, nagrounded, at, higit sa lahat, sinukuan… (there goes my inner cheesyness).  Happy father’s day!

Sino’ng tatay mo?

Hindi ko alam kung siga ba o sadyang palakaibigan ang tatay ko nung kabataan niya pero marami ang nakakakilala sa kanya sa lugar namin kaya wala ng  tanung tanong pa kapag sinasabi ko kung sino ang tatay ko.

Sino nga ba ang tatay ko?

Kahit magutom pa siya buong taon, wala siyang pakialam basta makabili lang ng sapatos.  Hindi uso ang presyo basta nagustuhan niya.  Ang lagi niyang sinasabi sa’min na totoo ang love at first sight.  Kapag nakita mo na ang the one, ‘wag kang mag-isip ng kahit sampung segundo.  Bilhin mo na kaagad kung ayaw mong maunahan at manghinayang sa sapatos of your dreams.

Laos ang dalawang linggo na pagkahuli mo sa bagong pelikula.  Mas updated pa sa nagsasalok ng popcorn sa sinehan ang tatay ko.  Kaya kung naging taong grasa ang tatay ko, alam ko na kung saan ang tambayan niya.

‘Wag na ‘wag kang babanat ng kahit anong may kinalaman sa Philippine history kung ayaw mong matalo sa mga baon mong wala-ka-sa-lolo-ko at kung anu-ano pang trivia.

Idol niya si Ninoy.  PERIOD.  Sinubukan kong saliwain ‘yan ng tumakbo si Noynoy.  Hindi man nagwagi ang pambato ko, malakas pa din ang loob ko na sabihing hindi kasama si Noynoy sa statement bago ang period.  Pero ‘wag mong subukang kwestyunin ang tatay ko tungkol kay Ninoy, anak niya ako kaya malakas ang loob ko.  High five.

Iba ang idea ng tatay ko ng oras ng pag-uwi kapag may gala kami ng mga kapatid ko.

Tatay: Ano’ng oras kayo natapos kumain?

Ate: Mga 9pm na po.

T: NG GABI???

Ako (nakikisabat): alangan naman pong umaga.  Ano ‘yan sila, mga lola??

T: Kahit na, gabi na ‘yun ah.

Ako: (aba, lumalaban pa ang tatay ko) Tay, friday night.  Maaga pa nga ‘yan sa last full show e.

(kaya naming pahabain ng tatay ko ang mga ganitong usapan)

Hindi porke’t senior citizen na, hindi na pwedeng magkaroon ng smartphone.  Lalo na ng facebook app.

Kapag sinabi ng tatay ko na masarap, hindi ‘yun masarap.  At kapag may binili siya na hindi pala masarap, itatanggi niyang siya ang bumili nun kapag nag-aamok na ang nanay ko kapag madaming nakatambak sa loob ng ref.  Ako ang madalas na biktima dito dahil kapag wala na siyang takas sa isyu ng kung sino ang bumili, ihihirit niyang pinabili ko daw ‘yun sa kanya.

Matagal ata bago nakamove on ang tatay ko sa reality na mga babae ang anak niya.  Mas madalas siyang magpasalubong ng baril-barilan, robot, at kung anu-ano pa.

Updated ang tatay ko sa lahat ng naging celebrity crush ko.  Kahit na minsan lalaitin niya muna ng ilang araw bago siya magbigay ng moral support sa akin at kahit na minsan Atong ang tawag niya kay Atom, pwede akong kiligin at mag-announce na ‘yan ang papakasalan ko tay.  Umuoo naman siya.

Nagagwapuhan ang tatay ko kay Rico Yan.

Sobrang emo ng tatay ko.  Minsan dadalihan niya kami ng linyang pangteleserye at pampelikula lang, tipong magtatanong ka kung ano ang gusto niyang pasalubong, sasagutin ka niya ng “kahit wala na basta ang mahalaga makauwi ka ng matiwasay”.  Hindi ko alam kung ano ang isasagot sa mga ganyan.  Baka opo itay, mag-iingat po ako nang mabuti, huwag kang mag-alala, hindi ako pababayaan ni ate.  omg.

Usapang omg.

(habang kinikilig ako kay james younghusband)

Ako: OMG! OMG!
Tatay ko: ano ‘yung omg?
A: oh my god!
T: pati ba naman ‘yun inaabbreviate?
A: syempre. e siguro naman tay alam mo yung LOL?
T: hindi.
A: HUWAT? laugh out loud!
T: e di pwede din pala yung BK?
A: ?????
T: bwiset ka.

Bukod sa omg, alam na din ng tatay ko ang chorba.

Magaling tumakas ang tatay ko sa pagkain ng mga bawal sa kanya.  Hihirit siya na hindi pa siya nagcocoke sa buong araw kaya pwede siyang uminom nun kapag hapunan, na pwedeng iulam ang chicharong binili niya dahil hindi daw ‘yun isang ordinaryong chicharon dahil healthy ang chicharon na ‘yon, na hindi taba ‘yung tinusok ng tinidor niya kaya ‘wag na akong kumontra dahil may sarili akong plato at tiyan.

Kung may counterpart na tao ang ahas kapag nagpapalit ng balat, tatay ko na ‘yun kapag nagbibihis siya.

Takot siya sa injection kaya gagawin niya ang lahat makatakas lang sa pagbisita sa doktor.  Laos na sa’min ang dahilan niyang may meeting sa trabaho kaya kailangang pumasok kahit off siya.

May bukol siya sa noo na parang naudlot na sungay.  Hindi ko siya pwedeng tawanan dahil meron din ako nun.  Hindi din ako pwedeng tawanan ng mga ate ko dahil meron din sila nun. ha-ha-ha

Hindi niya maintindihan kung bakit at tuwing kelan dapat isagot ang “sakto lang”.  Sinubukan naming i-explain pero sakto lang ang pagka-intindi niya.

Para sa’min ng ate ko, dapat bago ka mag-asawa, siguraduhin mo munang meron ka ng perang pambayad hanggang sa college ng magiging mga anak mo.  Sabi ng tatay ko, kapag mahal mo, pakasalan mo.  Pwede naman daw mag-effort mag-ipon pagkatapos ng kasal.  Sinabi niya ‘yan pero alam kong babaliktarin niya rin ‘yan kapag hinarap ko sa kanya ang crush ko at sabihing mahal ko po siya.

Nakakaaliw malasing ang tatay ko.  Magsisimula siya sa hindi ako lasing hanggang sa umabot sa kung saan saan ang usapan.  Kadalasan dun niya sinasabing pwede ng magboyfriend at magpakasal ang kahit sino sa’min.  Kinabukasan, itatanggi niya ang lahat.

Minsan lang ako magpakacheesy kapag tatay ko ang kausap ko.  Dahil na din ayokong matabunan sa mga pangteleserye niyang mga dialogue o kadalasan kasi nauuwi kami sa mga madrama at masalimuot na experience niya nung binata pa siya na paulit ulit niyang kinukwento pero parang ‘di niya namamalayan o sa kahit anong trivia niya na tungkol sa mga nangyari noong unang panahon.  Mas madalas nagdedebate lang kami ng kahit tungkol saan, kahit tungkol pa sa kung sino ang susunod na Piolo Pascual (si Coco Martin daw para sa kanya) hanggang sa kung sino ang mas magaling: si Jose Rizal o si Andres Bonifacio hanggang sa kung ano ang definition ng “mapayat” sa mundo ko hanggang sa kung ano ang kaibahan ng binili niyang sapatos sa luma niyang sapatos.  Pero dahil Father’s day ngayon, susubukan ko.

Tay happy happy father’s day.  Salamat sa lahat ng sermon, payo, at unquotable quotes.  Nawa’y maging masaya ka sa bago mong sapatos.  Chorba ka.  🙂

AT SA LAHAT NG TATAY OUT THERE (kung meron mang mapapadpad dito sa blog ko), happy father’s day sa inyo.  Salamat at mabuhay kayo.  High five!