Theme Song

Nabasa ko sa blog ni Chico (kung di mo kilala si Chico ng The Morning Rush, panahon na para i-assess ang sarili at sukatin ang angking sense of humor, 1, 2, 3 go!) na kung ano daw ang #1 song nung linggo kung kelan ka ipinanganak, ‘yun daw ang magdidikta sa theme ng buhay mo.  At dahil sadyang mapagpatol ako sa mga ganyang bagay at kung anu-ano pang “alam mo ba”, ginoogle ko agad at eto ang kanta ng buhay ko plus the maangas music video.

 

Hindi ko naabutan ang kasikatan ng New Kids on the Block pero alam ko na cool sila noon, na parang Justin Bieber times 5 plus the looks at tunay na dance moves.  Kaya sa tingin ko, itinadhana akong maging kasing-cool nila.  (At ang galing lang na nagtotour pa din sila ngayon kasama ng sinasamba kong Backstreet Boys.  Feeling ko mahihimatay ako kapag nakanood ako ng show nila, spell and define OA).

“Hangin’ Tough” — para sa mga bully, kontrabida, palaban, nagpapakastar, matibay ang loob, ma-muscles, aktibista, sa mga paborito ang “Babangon ako’t dudurugin kita”, kunwari hindi cheesy, sa mga positive ang tingin sa buhay, at sa mga Katipunero o nagfifeeling na bff ni Andres Bonifacio.

 

Feeling ko ako lahat ‘yan bukod sa isa, kung anuman yung hindi belong, sikreto walang clue, bawal ang sirit.  Pero kahit na baka hindi naman totoo na ‘yan ang theme song ng buhay ko, pipiliin ko pa ding maniwala para masaya.  Kung mas cool ang kanta ng buhay mo, ‘wag nang ipagyabang dahil hindi ako maiinggit.  Pero lagi nating tandaan na malaki ang lamang natin at may karapatan tayong tumawa ng malakas at everlasting sa mga batang ipinanganak mula nang sumikat si Justin Bieber (2009-current) at kung anu-ano pang kanta na mas madalas pa ang “aaaaah oooooh aaaaahh ooooohhh” kaysa sa words na may malalim na meaning o symbolism.  Sarilinin na lang ang examples dahil masyado silang madami.

 

Goodluck sa pagharap sa theme song mo.  Sana hindi malala ang sa’yo.  Tandaan mo na pwedeng namang hindi maniwala, at pwedeng ikaila *wink*

The Banyo Queen

Naniniwala ka ba sa mga kwentong ugly duckling na nagtatransform sa swan? Naniniwala ka ba dahil nangyari sa’yo ‘yun weh?, may kababata kang isinabuhay ang fairy tale na ‘yun, o dahil ikaw si Dra. Vicki Belo?

redefining fashion, oye!

Naniniwala ako na totoo ang mga ganyang kaechosan pagbobloom ng mga dating “uod” sa pagiging in-demand na “bulaklak”.  Pero naniniwala din ako na hindi ‘yun dahil sa tadhana, sa fairy godmother, sa pambubully ng ibang walang magawa sa buhay, o sa level of perfection ng angkan n’yo.  Hindi din ‘yun dahil sa pagkakaroon o paghahanap ng one true love.  May mga tao lang talagang personal choice ang mag-bloom para sa sarili nila.

Meet my Ate Dul.  Medyo malabo ‘yung picture sa itaas, pero malinaw naman kung gaano kapantay ang bangs niya (actually lahat kami, uso ‘yan noon, ‘wag ka nga) at kitang kita ang presence ng shoulder pads.  ‘Yan siya noon.

Wala akong kuya pero dumaan sa phase ang mga ate ko na magpaiksian ng buhok at magsuot ng medyo may kaluwagan na pantalon (with belt, syempre) ang trip kaya parang nagka-kuya din ako kahit saglit lang.  Hindi pa masyadong uso para sa kanila ang make-up at pag-aahit ng kilay pero uso naman ang accessories, tulad na lang ng ipit para hindi bumagsak ang bangs.  Forever 21 nila ang Camp Beverly Hills kaya high end talaga.  Nang ipamana sa akin ang lahat ng damit nila, akala ko nanalo ako sa lotto, anbilibabol!

Wala pa akong kamalay-malay noon na sablay ang mga itinuturing kong fashion icon.  At wala din atang kamuwang-muwang ang mga ate ko na naging ka-level nila si Jolens at Juday minsan sa buhay nila.  Syempre, nabagok naman kaming lahat, iba-iba nga lang ang tindi ng pagkabagok.

Bukod sa paghihikahos sa “fashion sense”, medyo matagal ang naging giyera ni Ate Dul laban sa excess fats (peace tayo betch).  Lima kaming magkakapatid.  Masarap naman magluto ang nanay ko pero sobrang payat namin noon.  Tipong magmumukhang chubby si Kim Chiu kung itatabi mo siya sa dating kami.  Hindi naman talaga naging mataba si Ate Dul, pero kung irarank ang weight namin NOON, siya ang top 1.  Ma-laman na siya para sa amin noon.

Hindi ko alam kung ano ang nangyari pero pagkalipas ng ilang taon nalamangan na niya kaming lahat sa maraming bagay.  Ito na siya ngayon.

Iisa lang naman ang mga magulang namin at sa isang kalye lang natapos ang childhood naming lahat pero mas maputi na siya sa’min at mas paniniwalaan na siya kung magpapanggap kami na mga laking aircon.  Mas magaan na din siya sa aming lahat at ok, fine, mas maliit na ang braso niya.  Mas mapera na din siya kaya baka magmukha nang basahan ang kahit anong isuot ko na galing sa drawer ko.  At ang masakit pa dun, posibleng magmukhang ka-edad ko siya kahit na xx years old na siya, deym. IKAW NA!

Hindi ko masasabi na siya ang pinaka-kaclose ko sa lahat ng kapatid ko, pero close kami at nagegets naman namin ang jokes at banat ng isa’t isa.  Example: magdadialogue ng “Inay….. ang sinaing…” (movie ‘yan ni Nora Aunor).  Mas naging kaclose ko siya nang minsang naging bum kaming dalawa.  Naging Hip-hop Abs buddy kami noon na medyo wala namang epekto dahil nagmemeryenda kami pagkatapos.  Kapag bored na kami, pati ‘yung parang timang na “Date my Mom” saka ‘yung Dating show na pipili ng 3 random na date ‘yung mga magulang dahil ayaw nila sa bf/gf ng anak nila pinagtripan namin (weekdays ‘yon at bihira kami pumalya).

Pero kahit na naging “swan” na siya ngayon, siya pa din ang Ate Dul na kakampi ko nung iyakin pa ako at hindi kj.  Mas alert pa din siya kapag nakakakita ng ipis at kapag nakakita nga siya, kinakalimutan niya ang kahit sino, kahit kapatid, na maiiwan sa kamay ng ipis basta makatakbo at makalayo lang siya.  O.C pa din siya, nakakatakot magalit, pinakamasunuring anak (oh yes), pinakamasipag sa household chores, pinakamaagang gumising, pinakamatagal maligo at mag-ayos, nakakatulog after 3 seconds pagkahiga, at mahilig pa din siya sa sapatos.  Siya pa din si Ate Dul, nadagdagan lang ng kaunting kaartehan at matinding fashion sense.

oha, panalo ang shades ko!

Happy happy birthday betch! Ikaw na talaga. Be happy and stay pretty (ayeeee) *tsup*

P.S.  Gusto ko lang i-share ang 2 sa pinaka-importanteng natutunan ko kay ate.  ‘Wag na ‘wag kukuha ng second serving ng kanin kahit isang tasa pa ang natitirang ulam sa plato mo.  AT kapag may bibilhing pagkain sa grocery na hindi pa natitikman, bilhin mo ‘yung mas mahal o ‘yung pinakamahal na brand, dahil ‘yun ang mas masarap.

Frenemy 101.1

” ‘Yung makakalaban mo, laging may dala-dalang reviewer…” .  E ano naman ngayon?

First quiz bee ko ‘yun na nakalaban ko ang bibo kids sa ibang schools sa lugar namin.  Grade 4 ako kaya idol ko pa nun si Jolens at laos pa ang suklay sakin.  ‘Yun ang first quiz bee ko at ang unang shot ko ng pagkatalo.  Isipin mo na lang kung gaano ka-traumatic ang araw na ‘yun sa tulad kong hobby ang magpakitang gilas at manalo.  At tulad ng tindi ng attachment at memory ko sa una kong crush na invisible ang 2 front teeth, sa classmate ko nung kinder na tumalisod sakin, at sa kapitbahay naming nanggulo ng childhood ko sa pang-aasar na may anak daw sa labas ang tatay ko, matindi ang pagkakapit sa utak ko ng pagkatalo kong ‘yun at ng taong naging dahilan ng pagkatalo ko.  ‘Yung laging may dala-dalang reviewer na palang ‘yun ang batang puputol sa paniniwala kong naabot ko na ang “the best” na level ng buhay ko. PFFFT Nasira ang Shaira Luna dream ko.

1st year highschool.  Keep your friends close and your enemies closer.  Naramdaman ko na parang ‘yan ang sinisiksik na motto ng tadhana sa akin imbes na Time is gold dahil sa dinami-dami ng school sa Cavite ay naging classmate ko ang naging malaking tinik sa dibdib ko nung elementary ako.  At bilang hindi naman tatay ko ang may-ari ng eskwelahan at hindi ako part ng F4 para mag-iwan ng red card  sa locker at magpatalsik ng estudyante na hindi ko trip, hindi na ako nagpakakontrabida sa paggawa ng eksena sa campus at naki-flow na lang sa agos ng high school life kasama niya.

Naging magclassmates kami hanggang 4th year.  Hindi nga lang seatmates dahil kadalasan alphabetical ang seating arrangement.  At kung sinuman ang nag-imbento nung unang quote na tinype ko pakigoogle na lang, gusto kong makipag-high five sa kanya dahil tama siya.

Lagi ko siyang nakakalaban sa quiz bee mula grade 4 hanggang grade 6 at ni minsan hindi kami nagkakwentuhan ng kahit 1 minute man lang.  Ni favorite prime number o pinaka-idol na Katipunero niya batang henyo pa kami nung elementary days ay ‘di ko naitanong dahil nga ‘di naman kami close at parang masama minsan ang tingin niya sakin.  Nang nagkasama kami nung high school, mas malalim pa sa mga tanong sa biodata at sa slumbook ang nalaman ko tungkol sa kanya.  Mas malalim sa favorite Katipunero, pramis.

Dalawa lang silang magkapatid, mas bata sa amin ‘yung kapatid niya na lagi niyang pinapaiyak at inaasar.  Seaman ang Papa niya kaya pareho kaming lumaki sa nanay.  Favorite ko nga ang mommy niya e dahil kahit mukhang mataray, lagi kaming binibilhan ng meryenda pag dumadalaw kami sa bahay nila kahit walang project na dapat gawin at saka dahil parang favorite niya din akong classmate ni Jellyn.  Batang Rosario din siya kaya araw-araw din siyang sumasakay ng baby bus papasok sa school, araw-araw naming instant blower ang hangin sa pagcocommute, araw-araw naming background music ang Love Radio and the like at ang mga panalong playlist nila habang nagrereview at nagdadasal na huwag masarhan ng gate ni Sir Manguera.  Ka-birthday niya ang nanay ko kaya imposibleng malimutan ko ang birthday niya dahil hindi ko nalilimutan ang birthday ng nanay ko dahil emotera minsan ang nanay ko pag malapit na ang birthday niya at syempre dahil nanay ko siya.  Si Jellyn din ang isa sa mga nanay-nanayan ko sa school, hindi dahil maalaga siya sakin pero dahil trip ko lang na isama siya sa mahabang listahan ko ng matatakbuhan ‘pag kapos na ako sa confidence, pangarap, at pera kaya isinuggest ko sa kanyang magturingan kaming mag-ina sa school.  Pumayag naman siya katulad ng iba kong classmates at kaibigan sa ibang batch.

Marunong at magaling siya sa chess.  Sobrang mahilig siya sa music at marami siyang paboritong banda like Cueshe LOL at isa sa mga TV series na una niyang sineryoso ang One Tree Hill.  Hindi siya kumakain ng gulay na pati yung parang maliliit na confetti na kulay green at red sa seasoning ng Pancit Canton ay napagdidiskitahan pa niyang ka-uri ng mga gulay.  Nagdodrawing din siya minsan kahit saang notebook o scratch paper pa ‘yan.  Isa siya sa pinaka-ayokong kausap tungkol sa Harry Potter dahil masyado siyang maraming alam pero sa tuwing nagkakaroon ng bagong HP sa sinehan, isa siya sa mga naalala ko at alam kong magyayakag manood.  Hindi ako San Miguel fan tulad niya, pero pareho kaming inis sa Ginebra, mas mataas lang ng konti ang inaabot ng blood pressure niya ‘pag nakakatagpo kami ng PBA fan na may dugong Ginebra.

Nakasama ko siya sa unang investigatory project namin na paggawa ng ink mula sa balat ng saging.  Pareho kaming nauta kakakain ng saging at pareho kaming tinamaan sa kuya ng groupmate namin.  Naging ka-club ko din siya sa Exponent, ang Math Club ng school namin, at naging kakuntsaba sa mga kapraningang Math Program (Math Day, Math chuva, di ko matandaan), tutorials, pag-cheer sa volleyball team namin sa Inter-org, at mais-con-yelo-halo-halo booth nung Intrams.  Sumayaw din kami sa United Nations program ‘nun at nagChinese-chinese-san alang alang sa image ng Exponent kapalit ng kahihiyan namin.  Naka-bonding ko din siya sa madaming-madaming concerts madami dahil hardcore rockers kami kaya magkasing-laki kami ng eyebags kakapuyat makapagconcert lang.  Umabsent pa kami noon para lang makanood ng Hale: ang araw na akala namin nasa langit na kami dahil sobrang abot kamay lang namin si Champ at si Chino bago magsimula ang concert at dahil akala namin makikidnap na kami habang nagmamakaawa sa kalangitan na may masakyan pa pauwi sa harapan ng CCP dahil halos ala una na ng madaling araw.  Naging lockermate ko din siya ng ilang buwan nung 4th yr kami pero dahil hindi nagtugma ang idea namin ng cleanliness at orderliness, nakipagtrade ako sa isa ko pang kaibigan na may ka-locker na ka-uri kong OC.

pruweba na cheatmates tayo (dear ma'am perez homework lang naman ito), may pacodename codename pa tayo, at higit sa lahat: magaling tayo sa Math.

Classmate. Seatmate sa baby bus. Groupmate sa pakikipagjack-en-poy kung anong baby bus ang sasakyan: papuntang Zapote o papuntang Tanza. Orgmate. Ka-table sa canteen. Cheatmate. Textmate. Nanay-nanayan. Groupmate sa pang-aasar. Kaagaw sa panghihiram ng ipod. Clanmate pffft sumali tayo sa text clan, omaygudnes. Ka-share sa napakadaming crush. Kaagaw sa napakadaming crush. Instant roommate kapag may concert at kailangang makitulog. Yahoogroupmate. Kahintayan sa kanto ng Noveleta kapag may okasyon sa school dahil gusto nating magkakasama tayo kung maggagrand entrance man tayo o kahit may simpleng tambay lang. Pinakamasarap na kahintayan dahil gaano pa ako ma-late ay hindi ako nakoconsider na pinaka-late dahil siya kadalasan ang winner sa lahat. Ka-pasahan ng note sa klase with matching codenames ayoko ng maalala kung anu-ano ‘yon, example: “syota ni atom”. Chikamate. Kasundo sa mga kabaliwan. Kakuntsaba sa pangiistalk. Ka-wavelength sa maraming bagay. Ka-wavelength sa idea ng fun at tamang paraan ng paghahave-fun. Kaibigan. Isang walang katulad at bonggang-bonggang kaibigan.

Keep your friends close and your enemies closer.  Kung sinuman ang nag-imbento ng quote na ‘yan, gusto kong makipag-high five sa kanya dahil tama siya.  Gusto ko siyang i-power-hug dahil kung hindi dahil sa kanya ay  hindi ko marerealize na mali pala ang perception ko ng salitang “enemy” at mali ang first impressions ko sa akala ko ay kontrabida sa mga pangarap ko.  Gusto ko siyang award-an dahil kung hindi dahil sa kanya, hanggang ngayon, kaaway ko pa din ‘yung laging may dala-dalang reviewer, at malamang bawas ng isa ang bilang ng mga itinuturing kong awesome-est friends ko.

At dahil hindi ko naman ginawa ang blogpost na ito dahil namimiss kita o napanaginipan kong ikinakasal ka na, dapat na siguro akong bumati ng HAPPY BIRTHDAY JELLYN!!!! Mag-ka-edad na tayo kaya LEGAL KA NA DIN! Libre kita Cali (cool yun nung elementary tayo).  Kulang pa lahat ng sinabi ko dito pero mabuti na ‘yung may sikreto ka pa sa pagkatao mo para mag-effort naman ang mga stalkers mo. Kung anuman ang short at long term goals mo sa buhay, sigurado ako na matutupad mo ‘yun dahil ganun tayo ka-awesome. Kung kailangan mo ng moral support, hug, advice, batok, joke, pera, chismis, lagi naman akong present sa world wide web.  Kita kits Inay. 🙂

P.S. Binasa ko uli ‘yung sulat mo sakin sa scrapbook ng PA.  Baka kasi may mapulot akong nakakaaliw na sinabi mo bago ako nangibang planeta kaso baka magkaiyakan pa tayo dito.  Nakakatouched ‘yung message mo dun.  Tutulo na sana ang luha ko kaso naasar ako dahil ‘di ko mabalik sa dating tupi. Badtrip.  Pauso ka e. FO na. LOL.

ang makapagbagbagdamdaming sulat ni Jellyn (swan dapat yung tupi pero dahil fail ang origami skills ko, di ko na maibalik sa dati)

21 years and 20 days

Happy birthday.

Belated happy birthday.

Kung isa akong lalaki, kakadebut ko lang sana.  Kung nagpaiwan sana ako sa Pilipinas, graduate na ako at baka chemist na ako.  Kung cool ako, malamang nagpainom na ako dahil legal na ako. Yehey?

21 yrs old na ako.  Minsan parang gusto kong sabihin sa bawat taong makakasalubong ko na 21 na ako.  Wala lang gusto ko lang namnamin ang saya na hindi ako 16 o 11 o 7 yrs old ngayon.  Ayokong mapunta sa sitwasyon ko ngayon na parang wala pa ako sa katinuan.  Paano ko haharapin ang mundo ng twitter, facebook, ipad, twilight, at justin bieber kung buhul-buhol pa ang brain cells ko at namumuo pa lang ang mga pangarap at social identity ko?  Ngayon pa lang naiiyak na ako sa tuwa.  Buti na lang mabilis akong lumangoy nung sperm cell pa lang ako at ako ang nabuo at lumabas nung September 04, 1989.

Happy Birthday sa #1 enemy ko.

sa iyo, Kobie, the piggie doggie, maligayang kaarawan.

Hulaan mo na lang kung ano ang *something* na tinutuka-tuka ni kobie ko.

a.)  dirty ice cream, ube flavor

b.)  walang kamuwang-muwang na daga

c.)  100 peso bill fresh from my nanay’s wallet

d.) buhok ng ate kong natutulog

e.)  gamit na tissue

f.)  daliri ko

Ikaw na bahala kung ano ang kinahantungan ko.   Happy birthday uli kay kobie, sana’y mag-dieta ka na, mahal na ang bigas ngayon for your information.